Sneeuw in Ambositra

Twee dagen verder en alweer genoeg om over te schrijven.

Woensdagavond na het eten riep Liesbeth mij naar buiten toe. “Kijk is naar de grond,” zei ze.  Het leek net alsof er overal sneeuw lag. De maan stond recht boven ons en het was kraakhelder, het gaf een heel mooi effect. Zelfs op de muren en daken leek het net alsof er een laagje sneeuw lag. Samen heb ik met Balita een denkbeeldig sneeuwballen gevecht gehouden, wat erg leuk was. Helaas is het niet gelukt om er een foto van te maken, dus  zullen jullie het alleen hier mee moeten doen.

De papagaai die bij het huis was, is verdwenen. De kinderen hebben al een tijd een papagaai die in de ochtend buiten in de boom gezet wordt en in de avond naar binnen gehaald wordt. Ik gaf hem vaak een stukje fruit en dan begon hij te zingen en te dansen. Waarschijnlijk is hij weg gehaald en ik denk als maaltijd opgegeten, dus ik hoop dat de persoon die het gedaan heeft heel veel honger had, want wij hebben nu geen papagaai meer.

De vrouw die met haar arm onder de vrachtwagen was gekomen en in het ziekenhuis in Ambositra was, is momenteel in Antsirabe waar zij betere en gerichte zorg kan krijgen, haar arm kan in ieder geval behouden worden dus dat is goed nieuws.

Liesbeth heeft in overleg met Honorine besloten dat er voor het overleden meisje een graftombe moest komen. Het meisje zou gewikkeld in een deken, in de aarde begraven worden, omdat er geen geld was voor een andere manier. Wij vonden beide dat, dat niet de juiste manier was en wilde graag weten wat dat zou kosten. Het was totaal 35.000 ariary, dat is €12,25. Honorine vertelde later dat de moeder moest huilen toen zij hoorde dat zij dat cadeau had gekregen, een mooie plek voor haar dochter.

De eerste week summerschool zit er alweer op. Donderdag hadden wij na de eerste activiteit een lange tijd buiten activiteiten gedaan met alle kids. Zij waren hierna zo moe dat zij na de tweede activiteit allemaal een dutje met hun hoofd op de tafel gingen doen.  Alle meiden die ons op de school helpen met het vertalen van Frans naar Malagasy en het ondersteunen van de activiteiten krijgen voor elke dag dat zij er zijn, betaald met een klein chocolade reepje.

Donderdagmiddag is er een groep langs geweest met zeven Nederlandse dames. Allereerst hebben wij heerlijk soep gegeten, dat vonden wij helemaal niet erg natuurlijk, want dat was weer 1x minder rijst en daarna hebben wij hen een rondleiding gegeven. Liesbeth vertelde over het huis, de kinderen, de dames, de school, de wijk, over Honorine en noem het maar op. Het is leuk om deze verhalen met enthousiasme te vertellen en ook te kunnen zien dat het mensen toch op een manier raakt.

De nieuwe pannen zijn aangeschaft, 4 stuks. De pannen waren aan vervanging toe en Tsoa zei zelfs al dat 1 pan pipi deed, er zat een gat in dus het leek net of hij platste. Ook zijn de eerste 64 dekens gearriveerd. Dat was nog lachen, want die moesten allemaal in de taxi. Toen wij de berg afreden gleden de dekens zo in mijn nek. Morgen zullen de overgebleven 76 dekens komen plus de 10 dekens die wij extra hebben aangeschaft.

Vanochtend op huisbezoek geweest. Eerst bij de twee gezinnen die wij ondersteunen de moeder met gezin en de vader met gezin. Het zag er allemaal goed uit. De buitenkeuken die Colin had laten bouwen wordt gebruikt, de kamers zagen er goed uit, de kraam waar de man spulletjes verkoopt was goed gevuld en zij hadden nog wat andere dingetjes gebouwd om het huis. Ook bij de oma langs geweest die Corrie ondersteunt, zij was helaas niet thuis, de kinderen wel en die zagen er goed uit. Wij hebben afgesproken om een andere keer nog langs te gaan wanneer zij wel thuis is. Deze gezinnen krijgen ook nog dekens, wat zeep en kleding.

Vandaag twee groepen Nederlanders ontvangen, een gezin dat langs is gekomen en een groep van 11 man. Weer lekker soep gegeten dus en kunnen vertellen over hoe het hier gaat in het huis en wat wij en de stichting Madalief doen. Beide hebben donaties achter gelaten.