weer in de rare westerse wereld...

Het is intussen vrijdag 16 augustus en we zijn weer thuis.

Het had nogal wat voeten in de aarde om weer in Nederland te komen. We wisten dat er problemen waren op het vliegveld van Nairobi en hielden goed in de gaten of de vlucht nog wel ging. ook het thuisfront ( vnl zus / tante Rietje) bestookte de KLM om op de hoogte te blijven.Zondag kwam ons vervoer naar het vliegveld in Antatanarivo en voor vertrek nog maar even de site van Kenian Airways gecheckt: ja hoor we gingen nog gewoon. Eenmaal aangekomen bij het hotel toch mog maar even de knul achter de balie laten bellen naar het vliegveld, zijn malagasy is beter dan dan van ons.Er was niemand bij de balie van de luchtvaartmaatschappij en ook het vliegveld zelf nam niet op. En het nummer kwam toch echt uit zijn lijst die hij altijd gebruikt. maar goed, wij rustig aan de thee, er was WIFI, ook al was het heel sloom, en een vriend van Amber checkte op zijn internet nog even hoe het ervoor stond met onze vlucht: alles volgens plan !

Toen opeens een whats upje van Rietje; we moesten nu in gaan checken op internet, de vlucht was gecancelled en we moesten met AIR France mee....Ehhhhh, tja, hotel had internet uit het jaar nul, dus hup, met iemand van het hotel naar een internet café. Daar mocht Amber eerst worstelen met een toetsenbord waar alles op een andere plek zat en toen inchecken met ons boekingsnummer. Tja: vroegen ze ook om het vluchtnummer van Air France....dat hadden we dus niet. Liesbeth terug naar het hotel, de aardige knul achter de balie weer bellen: geen contact mogelijk met het vliegveld. handig dus. Liesbeth terug naar Amber, Amber maar mobiel Rietje bellen, zodat die dat kon checken. gelukkig, nummer ingetoetst, stoelen uitgekozen en toen gevraagd aan de jongen van het internetcafe of hij het even kon printen.  Nee dus: er zat geen kabel aan de printer.....Iemand van de tent nog even op zoek elders naar een kabel, maar die kwam terug zonder kabel. Jammer dan, als 't goed was zaten we in de computer en de rest zouden we op het vliegveld wel uitzoeken. Even betalen.......eh, geldzak weg......misschien per ongeluk in een andere tas ( het ding heeft 6 1/2 week in Liesbeths handtas gezeten en is er nooit uitgeweest) . Liesbeth weer terug naar het hotel, de mensen op straat keken een beetje vreemd naar een heen en weer rennende blanke. Gelukkig geld was op de hotelkamer. Weer terug, afrekenen was lastig: het bedrag was te klein en wij hadden alleen maar "groot". We hadden nog een beltegoed kaartje en daar deed de knul het ook wel voor.

Oke , als 't goed was konden we dus mee, moesten wel eerder naar het vliegveld.We vonden het wel allemaal vreemd: als we nou niet Rietje hadden gehad, dan waren wij doodleuk op het vliegveld aangekomen , maar dan was de Air France vlucht al weg.De info op de site was dus niet up to date ( handig dat internet) en Remi had speciaal het tel. nr. van Marc achtergelaten  bij Kenian Airways, zodat we altijd bereikt konden worden als er iets zou veranderen . Niemand had dus gebeld....En ze gaan er ook maar even makkelijk vanuit dat je in een land als Madagaskar overal bereik en internet hebt ( niet dus). Jullie begrijpen: we waren best kwaad!

Lekker gegeten, voor 't eerst echt lekker zacht vlees, en daarna de hotelkamer gebruikt om even te douchen, slapen hadden we geen tijd voor: we moesten nu om 21.30 uur al naar het vliegveld.Daar aangekomen kwamen gelukkig allebei de instapkaarten tevoorschijn, ook voor de overstap. Anneke berichtje gestuurd dat we er eerder zouden zijn.Inchecken ging heel snel: we stonden vooraan. Alleen toen hadden we teveel gewicht: wij hadden nog maar 2 stuks bagage maar volgens de man zat er iets teveel in ( wij nooit aan gedacht, we mochten pp 2x 23 kilo meenemen ) En er zaten nogal wat houten beeldjes in, dus zwaar. Of we dus maar even uit de rij wilden gaan : nee dus. Grote tas open ( waar twee lege plunjezakken inzaten) Koffer open: spullen eruit gerukt en ook wat uit de tas, in de plunjezak gepropt, dicht, slotje eraan en hoppa: 3 stuks bagage. De man achter de balie zat een beetje verbaasd te kijken, zo snel hadden we dat voor elkaar.

We mochten door, kwamen een groep Nederlanders tegen die ook het weeshuis bezocht hadden, dus even bijgekletst. Boarden: ja of Liesbeth maar even uit de rij wil komen en haar bagage aan wil wijzen ( de rode koffer stond een stuk verderop). ja hoor, natuurlijk: koffer open. of we er wat in hadden zitten : ja zat, maar vooral beeldjes. Ik er enkele laten zien, een van een mooie vrouw uitgesneden uit hout.De heren moeten even over de borsten aaien ( hoe voorspelbaar) waarop Liesbeth zei dat ze daar voor moesten betalen.....Koffer weer dicht en ja hoor: we mochten op weg, Vlucht verder goed, overstap ook. Op Schiphol was een ophaalcommissie, erg leuk.Thuis lekker aan de thee: wat hebben we toch een belachelijk mooi en luxe huis.......en Amber keek al uit naar haar patat met frikandel speciaal. Die heeft ze niet gehaald: een paar uur na thuiskomst liep ze van boven en van onderen leeg...Beter hier dan in Madagaskar, maar lullig was het wel.

En nu: we zijn lichamelijk weer aanwezig. Al een sms van Liva en Honorine gehad dat we erg gemist worden. Nou wij missen hun ook! En Liesbeth is woensdag al weer naar school geweest om de klas in te richten met Anneke ( moet gebeuren, nietwaar) en donderdag tot 17.30 op school voor allemaal o zo belangrijke dingen    ( ahum)  . Douchen is erg lekker thuis, lui op een bank zitten ook, maar ja verder is het gewoon nog gek hier weer te zijn. Daar waren we bezig met de simpele dingen van het leven en het essentiële, niet met overbodige zaken. Maar ook wij weten dat we ook hier weer aan gaan wennen. De mooie herinneringen blijven en Madagaskar , met al die lieve mensen, blijft in ons hart. 

De foto's hoopt Amber dit weekend op de blog te zetten.

lieve groetjes van ons!