De summer school is begonnen

Onze eerste echte schooldag.

Onze eerste les en eetdag is begonnen: het is immers een dubbel doel: de kleuters extra oefeningen laten doen met motoriek en cijfers ( dat was het verzoek) en lekker elke dag een volledige maaltijd in de kantine en een banaan als tussendoortje.

De opkomst was ook groot: zo’n 80 schattige mensjes kwamen binnen druppelen en moesten zich meteen bij Honorine melden . Die had nl in overleg met ons heel veel kleding gehaald : broeken en sweaters. Een paar dagen geleden was het nl heel koud en zoveel hummeltjes liepen bijna in hun blote billetjes. Dus een heel gebeuren : alle kids kregen iets over hun kleren aan, een trui en een broek in de meest onmogelijke kleuren maar ze vonden het prachtig.

Alle kids stonden rustig op hun beurt te wachten. Sommige waren zo vreselijk vies dat Amber haar best moest toen niet over haar nek te gaan en vriendelijk te blijven lachen. Gelukkig is de fles desinfect altijd dicht bij de hand.

Deze dag hadden we nog geen Engelse vrijwilligsters als hulptroep bij de hand, we willen namelijk in 4 groepen werken en dan na de banaanpauze wisselen van activiteit, zodat in 2 dagen iedereen hetzelfde heeft gedaan. Daarom vandaag Lita mee, een van de grote jongens en Liva, de was en strijkmoeder en die deden vreselijk hun best.We hebben vandaag het cijfer 1 geoefend en als toetje op een echt werkblad gemaakt met mooie stiften( was een ervaring voor de meesten). En met wasco de vormen geoefend, meester Lita deed erg zijn best en was erg enthousiast. Liva was aan het scheuren met de kids met hele mooie kleuren en de plaksel zat overal, maar ook op het papier. En nog een motorische oefening. Kortom : er is hard gewerkt en de kids vonden het prachtig. Tussendoor nog een liedje en klapoefening en spelen met een bal buiten : de ochtend was vol.

Ook mooi vonden ze dat ze een eigen insteekmapje kregen waar hun werkjes in gaan, we gaan ook nog werkjes ophangen. Honorine was blij met ons. Na de les liep de hele club achter elkaar naar de kantine en ging eerst handjes wassen en daarna aan tafel, er stonden goed gevulde bordjes klaar. Een leuk gezicht al die mini’s aan tafel braaf wachten tot er iemand mastoemanoo ( eet smakelijk) ging zeggen en dat er gegeten mocht worden. Het is zo jammer dat het uploaden van de foto’s echt te lang duurt, die hadden we graag mee gestuurd. Jullie moeten nog even wachten.

Vanmiddag nog wat kleding bijgehaald, er was nog niet genoeg voor iedereen. Honorine heeft netjes opgeschreven wie er nog wat moet, dus morgen opent de kleding rij in de klas zich weer.

Een van “onze “meisjes, Olga haar bril is stukgevallen en die heeft dus al 3 dagen examens gemaakt zonder bril. Honorine heeft nu iemand naar Antsirabe gestuurd die koopt er meteen maar twee van ons meegebrachte budget, eentje reserve.

 Verder hebben we vanmiddag even zelf boodschappen gedaan : water, koekjes, wat mini zakjes chips voor  ‘s avonds als we film kijken op bed, la vache qui rit, enz.

We waren nog op jacht naar A3 papier, maar dat is niet te betalen, jammer, we hebben er zelfs een vriend van Amber op afgestuurd maar ook die kon geen mooie prijs maken.

We hebben net genoten van een heerlijke douche : 42 graden, wat een luxe.

En verder : gaat hier alles zo zijn gangetje: we houden ons bezig met de kids in het huis, op school en met het uitgeven  van geld. Een deze dagen komen onze 140 bestelde dekens ook, dus dan kan Honorine uitdelen.

Veel liefs voor jullie allemaal heel ver weg, met ons gaat het goed . we verheugen ons al weer op onze avondportie waterrijst ( ehhhhhh, niet echt dus)

Intussen is het weer twee dagen verder, soms kom je internet echt niet op of gooit hij ons eruit voor we de blog hebben kunnen plaatsen.

Dus het verhaal gaat verder.De tweede schooldag hadden we twee Engelse vrijwilligsters erbij om te helpen en konden we de groepen weer opsplitsen. Alleen na een uurtje waren we allemaal horendol van 90 overenthousiaste kinderen die allemaal in het malagasy tegen ons aan de praat ( schreeuw) waren. Liesbeth had zwaar  behoefte aan paracetamol( zeker gezien het feit dat het koppie toch al een beetje vol zit van een verkoudheid) Maar even met Honorine overlegd dat we dat een beetje anders gingen doen: de volgende dag zouden we gewoon 2 groepen naar buiten verplaatsen, nog nooit gedaan in de onderwijshistorie denk ik.

Banaantje eten buiten en lekker spelen en daarna rondje twee van de activiteiten. Het is lastig de juist kids weer bij elkaar te krijgen, het zijn er gewoon teveel, en zelf hebben ze niet echt het benul dat ze een activiteit al gedaan hebben. Maakt niet uit: iedereen vindt alles mooi.

’s Middags zijn Amber en ik samen dorp in geweest en hebben onszelf op een hoog terras getrakteerd op een drankje en een chocoladebroodje ( samen 2.70 euro) . We waren meegereden met een vlaams stel wat langs kwam bij het weeshuis. We hebben ze alle verhalen weer verteld en als ze op de terugweg weer langs Remi komen om daar te overnachten gaan ze nog wat doneren.

Ook hadden we pasta gekocht voor onszelf en die hebben we s avonds gegeten met la vache qui rit kaas en een paar tomaatjes: everything beats de natte rijst! De examens waren voorbij dus nu ook voor alle hard lerenden: een film opgezet na het eten : happy feet 2 en om 20.00 uur : allemaal naar boven. Amber nog even wat kijken op de laptop, Liesbeth was af en een beetje rillerig: dus lekker in de fleece slaapzak met een paracetamol.

Vandaag woensdag, weer op tijd op, lekker mofo gasi ( schrijf je vast anders maar maakt niet uit ) lekkere rijstbroodjes met honing en een kopje thee en de nodige anti vlo pillen, waarvan we nog steeds hopen dat ze gaan werken…

De nieuwe Engelse vrijwilligsters waren al gearriveerd ( er zijn er dus 4, ze komen in tweetallen ons afwisselend helpen) en Honorine kwam vragen of we het alleen gingen redden als ze de groepen bij de tafel zou zetten : er was een dochter van een collega overleden : een meisje van 18 jaar, zomaar plotseling en daar moest ze heen. Wat triest weer.

 Natuurlijk ging dat goed komen want de grote meiden van ons huis gingen mee om ons te helpen en die kunnen goed vertalen als wij niet helemaal overkomen.

Dus , hup naar school met alle materialen en daar werden al tafels naar buiten gedragen en de groepen bij elkaar gezet. Het systeem klopt niet helemaal meer, maar daar gaan we ons niet meer druk om maken.

Vandaag ( en dus morgen ook, zodat alle 4 de groepen in ieder geval de kans hebben gekregen alle activiteiten te doen..) een vlinder maken, uitprikken van een cijfer, met vloeipapier erachter, het cijfer 2 was aan de beurt, we oefenen het op allerlei manieren en dan ook nog op een mooi papier en een motorische oefeningen met een soort boogjes. Voor de kids allemaal nieuw en spannend. We hebben nu intussen in de gaten wie we maar een beetje z’n gang moeten laten gaan: sommigen zijn gewoon aanwezig en beleven plezier aan het bijna slopen van een stift op papier, met veel plezier en aandacht : dus ook goed. Dat is toch adaptief onderwijs ?

Na de banaan en het buitenspelen hebben we de meiden een grote boeri-boerie (cirkel) van 90 kids laten maken buiten waarna we samen liedjes hebben gezongen en de telrij van 1-10 hebben geoefend vooruit en achteruit lopend. Weer iets nieuws en oh wat is het allemaal leuk. De kids vinden alles mooi. De zakken die om een ballon kunnen en dan een bal zijn ( van bianca onze gymjuf in Nederland) zijn een groot succes. Je hebt nog nooit 90 kinderen met zoveel lol achter 3 ballen aan zien racen. En als er een stuk gaat komen ze naar me toe : Madama !  Waarop madama er weer een nieuwe ballon in op blaast.

Na de tweede ronde weer allemaal in een optocht ( het is net kruistocht in een spijkerbroek) naar de kantine, het eten stond weer klaar. Wij door naar huis, even uitpuffen in de zon. Zien we opeens twee witte mensen uit de richting van de bergen komen ( gebeurt nooit, we zien alleen  fazaa’s in de stad)  Wij zwaaien : hello. Was een jong stel uit Zwitserland , die gewoon even een wandeling aan het maken waren. Honorine nodigde ze meteen uit om te eten en ze wilden alles weten over wat wij hier deden en hoe alles reilde en zeilde. Heel leuk, ze hebben gegevens meegenomen want ze wilden graag iets doen maar wisten de hele reis al niet hoe en hadden ook een vriendengroep die ook graag wat wilden doneren. Dus wie weet.

Toen we zaten te eten ( met dus 6 witten bij elkaar) kwam Honorine even babbelen: of wij thuisbleven vanmiddag want ze moest nog terug naar het huis van het overleden meisje en ze moest naar het ziekenhuis: een vrouw had iets laten vallen op straat, wilde het pakken op het moment dat een vrachtwagen langskwam en haar arm kwam onder de wielen. Je hebt weinig inlevingsvermogen nodig om te weten hoe erg dat is.

Wij weten dat zorg in het ziekenhuis geld kost en vroegen Honorine of we wat konden doen. De vrouw had 200.000 ( 70 euro) nodig voor het ziekenhuis, maar wij mochten daar alleen aan bijdragen, niet betalen, want er waren nog meer mensen die onze hulp nodig hadden ( geld is nog niet op , dus dat komt wel goed)  Ze vroeg om 30.000 , we hebben 50.000 gegeven en het Zwitserse stel gaf als betaling voor de maaltijd spontaan ook geld.

Dus vanmiddag lekker lui met kids thuis: een beetje spelen, pinda’s halen en lekker pellen, beetje kletsen in de zon : even een sociaal gebeuren voor groot en klein.

Voor volgende week gaan we maar eens wat bezoekjes afspreken, eens kijken hoe het met iedereen gaat.

Het ga jullie goed in vlo-vrij Nederland, heb een heel klein beetje medelijden met ons: Amber had vanmorgen weer 58 nieuwe bulten en ze was net van velen verlost…  Wij wachten nog op de gouden tip !

Groetjes van ons