In Antsirabe

Het is vrijdag de 26e juli en we zijn gisteren met de taxi brousse (= volgepropt busje) naar Antsirabe vertrokken om even 2 daagjes bij Remi door te brengen. Het busje zou ons ophalen bij het weeshuis en dan was het de bedoeling dat wij dan lekker voorin konden gaan zitten. Maar toen het busje arriveerde zat het (naar ons idee) al bomvol en er werden allerlei mensen bij elkaar op schoot gezet en daar mochten wij ons dan tussen gaan proppen: niet dus, er gingen ook twee meisjes , Emma en Rojo mee me ons om bij Remi en haar dochter te gaan logeren. En het is een ritje van dik twee uur, wij zijn dus maar met Honorine naar de taxi brousse standplaats gegaan in het stadje en hebben daar een andere genomen. We zaten lekker voorin. Het ding stopt onderweg regelmatig om mensen en spullen in en uit te laden, maar het is een hele mooie rit. Remi pikte ons op en we hebben heerlijk gegeten en lekker vlo-vrij geslapen en een hete douche genomen.

De nieuwtjes van de laatste internetloze week:
De dekens zijn intussen overal uitgedeeld of opgehaald, het zijn er al met al zo’n 180 geworden.
De bedden van de jongens zijn klaar en de matrassen worden vandaag door Honorine gekocht en dan kunnen ze beslapen worden, Radede ( de handige klusjesman) is verder gegaan met schilderen : we hadden verf gekocht om de balustrades de schilderen maar er is genoeg om ook de deuren en nog ander houtwerk onder handen te nemen. We hebben met hem overlegd dat er ook verf gaat komen om de muren naast de trappen in de gangen weer even mooi te maken.


We willen jullie het verhaal van de spin niet onthouden: Amber had al een keer een hele dikke onder een grote kom gevangen maar nu wij zaten een film op de laptop te kijken en opeens liep er een joekel van een spin op de muur. Lekker laten lopen zeiden we nog heel flink tegen elkaar. Maar toen ging hij op het gordijn zitten, en dat gordijn hangt naast onze nachtpo. Minder leuk idee dus. Hij moest gevangen worden, dus de pot met strijkkralen leeggekiept, Amber heel dapper de pot op de spin gezet en met een slipper tegen de achterkant rammen om het beest IN de pot te krijgen. Nou, mooi niet dus: hij weigerde los te laten !! Daar stond Amber dus met een pot in de hand en een reuze spin op ooghoogte die niet mee wilde werken. We kregen vreselijk de slappe lach (hielp ook niet echt ) en toen bedacht Liesbeth dat we gewoon het hele gordijn maar van de houten roede gingen schuiven en het hele zaakje naar buiten zouden smijten….
Ondanks dat we echt heel zachtjes probeerden te doen kwam Honorine ook de veranda op en hoorde ons verhaal en begon te gillen en toen stonden er dus 3 vrouwen met de slappe lach buiten. Amber heeft de spin een schop naar beneden gegeven. En er kon weer geslapen worden.
%