verjaardag

Donderdag 1-8:
Het is deze week een beetje rustiger geweest op school: er is een kleine bofexplosie verderop in de wijk, de berg op en van de dokter moeten de kinderen dus een weekje thuisblijven.
We kwamen zo’n bofkind tegen en die had klei op zijn zere wang. Misschien iets wat we in Nederland ook eens uit moeten proberen…
Momenteel zijn het wat koude dagen hier, met regen. Alles ziet er dan wat mismoedig uit. We hebben dus veel laagjes kleding aan en zonnebrand hebben we niet nodig@
Liesbeth wilde eigenlijk eergisteren haar, haar al wassen, maar ja met koud water een crèmepje eruit spoelen gaat wat waardeloos en tot nu toe was het dan de volgende dag wel beter, niet dus en vandaag is er echt geen hoop als je naar de lucht kijkt. Dus maar even aan Lola gevraagd of ze een pan water voor me wil koken dan gewoon vanmiddag maar weer op de ouderwetse manier.
Eergisteren zijn we met Marc en Remi, in de grote pickup weer even de families langs geweest om de matten , wasteilen, kleding en andere spullen te brengen. Ik had het moeten filmen: Amber en Remi zaten in de laadbak en met de wegen hier vlogen de dames , met veel gegil van links naar rechts en dan deed Marc nog erg zijn best de grootste gaten te ontwijken.
We hoopten ook dat “corrie’s”oma er zou zijn. Jammer genoeg niet. Haar spullen hebben we weer meegenomen. Zij is naar het platteland voor het ritueel van omkering van de doden. We gaan volgende week nog maar eens langs.
Naast de keuken van Colin stond nog iets gebouwd van stokken en plastic met een lap als ingang. De lap ging opzij en daar zaten een man en een vrouw, met een kindje te werken. Dit is het derde gezin wat in het huis van onze steungezinnen woont. Hij was bezig met een figuurzaag de meest minuscule houten figuurtjes uit te snijden. Zo klein had ik ze nog niet gezien. En die mini figuurtjes gingen dan weer in een mini houten kruisje wat je om je nek kon hangen. Heel knap dus. We hebben er maar wat gekocht ter ondersteuning en onze verbazing uitgesproken over zijn werk. Een kruisje hebben we aan Honorine gegeven en ook eentje voor haar moeder.
We hebben dinsdagmiddag met de Engelse vrijwilligsters pizza gegeten, nadat die van Amber en mij nog een keer extra de oven in was gegaan ( hij was lauw, het waren waarschijnlijk teveel pizza’s tegelijk) smaakte het prima.

Gisteren hebben we zus van Honorine ontmoet, Liesbeth dacht dat ze dubbel zag…ietsjes grijzer maar hetzelfde gezicht. Zij werkt voor een organisatie /oecumenische kerk, heel bijzonder dus, dat de geloven samengaan hier. Ze werkt vooral met jongelui. Het zit dus in de familie !
We hebben haar een donatie voor haar goede werk gegeven en een kruisje wat we gekocht hadden de vorige dag. Ze was er erg blij mee.
We zaten gisteren ook op een groep van 16 mensen te wachten voor de lunch : alles was klaar: blijkt de reisleidster zich een dag vergist te hebben : ze komen dus vandaag. Krijgen ze dus stokbrood van een dag oud, maar daar kunnen wij niets aan doen.

Alle meiden van het huis die ons helpen op de school doen het prima, we smijten met complimenten! Ze kunnen het met sommige onderdelen prima zelf af, ze doen precies zoals ze het ons hebben zien doen. Leuk om te zien en ze “groeien “er zelf ook van als we zeggen dat ze al echte juffen zijn. Ook de kinderen in de klas bevalt het krijgen van een complimentje erg goed: heel vaak gaan de papiertjes omhoog : “Madama..!”en dan moeten we weer even zeggen dat het “mahaai”( goed) of “tsara”is ( mooi) en dan gaan ze met een dikke glimlach weer verder. Prikken vinden ze echt helemaal het einde, we prikken o.a. weggetjes van een vlinder naar een bloem oid, . We blijven weggetjes tekenen, ze krijgen er geen genoeg van. En het is heel goed voor hun pengreep, die gaat nl prima met de prikpen.
Vandaag waren we iets eerder “uit”: het was gewoon te koud op school, ondanks extra spring en bewegingsoefeningen met de trom. Je moet je voorstellen dat de luiken ( = ramen ) open moeten en de deuren ook, anders zie je niets want er is geen verlichting, maar ja dan komt de koude wind ook
Het valt ons op hoeveel meer mensen dan het eerste jaar bij het huis langskomen voor hulp, en dan vnl met de vraag voor wat rijst. Nou dan ben je wel aan het einde van je mogelijkheden, als er zelfs niet meer een beetje rijst is. ( andere voedingsmiddelen die ook echt nodig zijn hebben we het niet eens over) En dan vraagt zo’n moeder alleen voor haar 3 kinderen, alsof ze zelf niet moet eten. En onze ervaring hier is inmiddels dat de mensen niet zo snel om hulp vragen.

Inmiddels is het 3 augustus en we dachten vanmorgen dat de zon er echt weer was, maar nee. Het is nu wel droog. We hebben veel regen gehad en koud was het ook. Vandaag frisjes. Het is lang geleden dat Liesbeth geen mooi weer had op haar verjaardag, maar ja je kunt niet alles hebben.
Want verder was het een hele leuke dag gisteren: Slingers en ballonnen in de eetkamer, lekkere Hollandse dropjes en een blad van Amber, Liva en Lola aan de slaapkamerdeur om te feliciteren en ik kreeg van hun een kettinkje en een mooie Malagasy doek. De kids kwamen tijdens het ontbijt allemaal feliciteren. We hadden voor allemaal een klein kadootje, daarvoor deelden we lootjes uit en wie nr 1 had mocht het eerst kiezen. Na een extra luxe lunch, voor malagasy begrippen, gingen we met zn allen naar de karaokebar., het had nog wel wat voeten in de aarde voordat iedereen schoongewassen was en van de juiste kleding was voorzien. De grote knullen stonden buiten in hun onderbroek zich te wassen met koud water en zeep: flink hoor, want het was ijskoud!
Aangekomen bij de bar stond de muziek al aan op z’n madagaskars: heel hard en van een kwaliteit waarvan je denkt: tja… de taart ( 2 lagen hoog) stond al klaar: prachtig mooie kitsch, dus de dag kon niet meer stuk! Taart aangesneden , iedereen een stuk met een parasolletje uit Nederland erop en de Fanta, cola en bonbon anglais ( een super zoete, voor ons echt niet te drinken frisdrank) flessen gingen open en lekker eten en drinken maar. De twee Engelse vrijwilligsters waren er ook, en die vermaakten zich ook prima.
Na het eten van de taart werd het echt feest : het hele zooitje ging aan het dansen en dansen kunnen de kinderen , vooral die in de dansgroep zitten. Kortom : groot feest. Nieuwe flessen op tafel, waar niemand van durfde te pakken tot Liesbeth zei dat het toch echt mocht. Alleen Mamitina zag haar kans schoon: ze was uit het zicht van Honorine en ging naast de Fanta fles zitten en tapte gewoon door. Ze heeft wel 7 glazen leeggedronken, wat een lol had ze. Ik heb haar stiekem een knipoog gegeven. Neem het ervan minimeisje!
Als toetje hebben een paar kinderen nog een karaoke lied gezongen, ook kleine mamitina was van de partij. Iedereen gewapend met een roltong de straat op en allemaal hadden we een supermiddag gehad. De foto’s en filmpjes komen tzt wel op de blog.
Weer naar huis gelopen en Amber en ik gingen na zessen met de taxi weer terug: we gingen eten met Tahiri en zijn vriendin en neef, die hadden we uitgenodigd( we hadden pas bij hen thuis gegeten)
Het was meer een slechte film: alles wat er maar mis kon gaan ging ook fout: van het niet leveren van drankjes , tot een verkeerd voorgerecht, bestek wat maar niet kwam, de een aan het hoofdgerecht ( tenminste het deel dat al gebracht was) de ander net aan het voorgerecht. En Amber, die geen voorgerecht besteld had, kreeg deel 1 van het hoofdgerecht pas tegen half 9, en we waren half 7 binnen……. De serveerster had een vriendelijke glimlach, maar het was op het laatst hilarisch: Tahiri zei ook : ze spreekt geen Frans, geen Engels, maar ze begrijpt ook geen Malagasy ! Maar het moet gezegd : als je wat kreeg dan smaakte het gelukkig goed. We hebben met 5 man gegeten voor 31 euro en dan hadden we ook nog een avondvullend programma, we hebben veel gelachen.
Om deze avond vast te leggen vroeg Amber aan een man ( expres niet aan de serveerster) om een foto te maken. Toen de man het toestel vast had, wisten we al dat ook dit niets ging worden : allereerst keken zijn ogen allebei een anderen kant op…en hij hield de camera zo’n beetje tegen zij buik aan en deed met die ogen een poging om ons te zien. Resultaat: een prachtige foto met onthoofde mensen. We hebben het zelf maar gedaan en dan in twee varianten.

De avond voor mijn verjaardag hebben we met de kids nog op de laptop foto’s gekeken van de vorige twee keer dat we er waren: het was heel leuk. Sommige kids zijn erg gegroeid en ze moesten erg om elkaar lachen.

Vanmorgen ( er was even een zonnestraal) zijn Amber en ik naar de markt gelopen op zoek naar iets wat er dus niet was. Wel even wat huishoudelijke boodschapjes gedaan.
Vandaag een luie dag : we gaan wel Lola om wat warm water vragen voor vanmiddag, want het wordt tijd voor een flinke schrobbeurt, we hoopten steeds op zon zodat we konden douchen, maar ja. Vanmiddag gaan we nog even boekengeld brengen bij de jongen die naar de universiteit gaat: een lichtpuntje tussen al die narigheid hier.
Morgen is het kerkdag voor de mensen hier in huis : voor ons weer wasdag, de laatste van onze tijd hier. De tijd gaat toch wel heel snel nu en ik heb niet het idee dat ik het al weer tijd vind om naar huis te gaan………

Nu nog even kijken wanneer dit op de blog geplaatst kan worden: we moeten op zoek naar een beschikbare laptop om even te lenen.

Veel liefs weer van ons tweetjes voor allemaal.